System powstał na zlecenie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Od 2021 roku monitoring jest prowadzony i aktualizowany w ramach Dotacji Celowej, uzyskanej na te potrzeby przez Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach. Głównym powodem budowy tego typu narzędzia wsparcia decyzji były i są nadal potrzeby sektora, jak również działań zawartych w Mapie drogowej transformacji w kierunku GOZ – projektu strategicznego SOR.

Reklama

W pierwszym roku budowy systemu monitoringu zasobów biomasy (SMZB) opracowano: cele, metodykę pozyskiwania danych oraz ich geoprzetwarzania. Określono, że finalnym produktem systemu będzie geoportal prezentujący otrzymane wyniki w formie map oraz tabeli. Został on udostępniony publicznie na Platformie Biogospodarki – rozwijanej w ramach prac Zakładu Biogospodarki i Analiz Systemowych IUNG-PIB. Dostęp tutaj.

Oto mapa biogazowni rolniczych w Polsce!

Podstawową informacją prezentowaną publicznie na geoportalu jest ocena zasobów biomasy pochodzenia głównie rolniczego, która stanowi potencjał możliwy do wykorzystania na cele biogospodarki.

W związku z tym metodyka szacowania tych zasobów zakłada pierwszoplanowo, że biomasa może być pozyskiwana bez uszczerbku dla prowadzenia działalności rolniczej – wówczas nie zubaża gleby, nie stanowi zagrożenia dla środowiska oraz dla jakości i poziomu produkcji żywności – zarówno roślinnej, jak i zwierzęcej.

Potencjał substratów do produkcji biogazu

Kolejnym ważnym pod względem jakości danych założeniem systemu jest zasada wykorzystywania danych przestrzennych z wysoką precyzją geopozycjonowania. W związku z tym założeniem Instytut zwrócił się do ARiMR o udostępnienie danych o produkcji deklarowanej przez rolników na poziomie gospodarstwa.

Informacje te pozwoliły na opracowanie metody oceny „obiegu” biomasy u producenta – ze szczególnym zwróceniem uwagi na: konieczność uzupełniania materii organicznej w glebie, jej konserwacji i ochrony przed erozją, praktyk ograniczających wpływ suszy, ograniczeń emisji gazów cieplarnianych oraz optymalnego wykorzystania biomasy na cele produkcji zwierzęcej.

Szczegółowość danych Agencji o poziomie produkcji oraz danych przestrzennych IUNG (np. mapy glebowe, mapy zagrożeń suszą rolniczą) pozwoliły na modelowanie i monitorowanie zasobów biomasy na poziomie działek rolnych. Finalnie, dane te na cele publiczne są generalizowane dla jednostek administracyjnych (gmin). Obecnie na geoportalu prezentowane są rozkłady przestrzenne dla następujących rodzajów zasobów biomasy:

  • nadwyżki słomy z gospodarstw specjalizujących się w produkcji roślinnej i mieszanej (roślinno-zwierzęcej);
  • nadwyżki obornika z gospodarstw bezareałowych;
  • nadwyżki obornika z gospodarstw o produkcji mieszanej;
  • nadwyżki siana.

Geoportal informuje też o średnich plonach (ziarna i słomy) oraz bilansie słomy w gminach.

To tylko fragment artykułu. Cały przeczytasz w naszym Kodeksie. Pobierz poniżej:

Biogaz Kodeks Dobrych Praktyk

Pobierz raport ZA DARMO i zapisz się do newslettera

Wyślij link na adres:

Zaznaczenie pola oznacza wyrażenie zgody na otrzymywanie od Biomass Media Group Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu drogą e-mailową newslettera oraz innych informacji handlowych w celu marketingu bezpośredniego, która jest świadczeniem wzajemnym w zamian za otrzymanie możliwości pobrania określonych treści. Zgoda ta może zostać wycofana w dowolnym momencie poprzez wykorzystanie linku dezaktywacyjnego dostępnego w każdej wiadomości. Więcej informacji na temat przetwarzania Twoich danych znajdziesz w Polityce prywatności [https://magazynbiomasa.pl/polityka-prywatnosci/].

Tekst: dr hab. Rafał Pudełko, Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa / Państwowy Instytut Badawczy (IUNG-PIB)

Zdjęcie: Shutterstock

Newsletter

Newsletter

Bądź na bieżąco z branżą OZE

Zapisz się do newslettera

PODOBNE ARTYKUŁY