BioLNG występujące w literaturze również jako LBG (liquefied biogas) jest paliwem produkowanym z biometanu poprzez zmianę stanu skupienia z gazowego na ciekły w procesie skraplania.
Temperatura wrzenia LBG wynosi około -160 °C (przy ciśnieniu atmosferycznym). Aby skroplić biometan należy go dodatkowo osuszyć z uwagi na to, iż przy normatywnej zawartości wilgoci w biometanie podczas procesu skraplania (który odbywa się w niskich temperaturach) wytrąciłyby się hydraty, które mogłyby uniemożliwić dalszy proces skraplania oraz doprowadzić do uszkodzenia instalacji skraplania. Stosowanie LBG zmniejsza emisję tlenków azotu (NOx), tlenków siarki (SOx) oraz cząstek stałych (PM), co może się przyczynić do poprawy jakości powietrza w lokalizacjach, w których bioLNG będzie stosowane.
Skroplony biometan ma objętość około 600 razy mniejszą niż w stanie gazowym, co znacznie ułatwia jego magazynowanie i transport. Na poniższym rysunku przedstawiono schemat ogólny produkcji LBG.
Sprawdź też: Shell stawia na LNG i bioLNG
Zgodnie z rysunkiem produkcja LBG odbywa się z uzdatnionego biogazu (biometanu) o odpowiednich parametrach jakościowych, które umożliwiają dalsze zastosowanie wytworzonego bioLNG.
Paliwo to znajduje zastosowanie zarówno w fazie ciekłej np. do celów transportowych (m.in. transport publiczny, transport dalekobieżny), jak również po regazyfikacji stosowany np. jako substytut gazu ziemnego, biometanu.
BioLNG może znaleźć zastosowanie w lokalnych sieciach biometanu, które nie są zasilane z krajowej sieci dystrybucyjnej gazu ziemnego. W tym celu budowana jest stacja regazyfikacji bioLNG wraz z kriogenicznymi zbiornikami magazynowymi, parownicami i pozostałą infrastrukturą niezbędną w procesie regazyfkacji. Do stacji tej może być połączona lokalna sieć biometanu, do której podłączone są budynki użyteczności publicznej, przedsiębiorstwa oraz mieszkańcy. Rozwiązanie to może w przyszłości umożliwić realizację celów NCW przedsiębiorstwom zobowiązanym z terenów niezgazyfikowanych.
Wszystko, co musisz wiedzieć o bioLNG. Sprawdź!
W produkcji oraz użytkowaniu bioLNG konieczne jest zabezpieczenie odpowiedniej infrastruktury umożliwiającej dalsze jego wykorzystanie, składającej się m.in. z:
- instalacji skraplania – zazwyczaj jest zabudowana w miejscu produkcji biometanu przy instalacji uzdatniania biogazu. Z uwagi na właściwości o wiele korzystniej jest transportować skroplony biometan niż jego odmianę gazową;
- kriogenicznych zbiorników magazynowych – służą do magazynowania skroplonego parownic – służą do zmiany stanu skupienia bioLNG z ciekłej na gazową. Zastosowanie odpowiednich parownic uzależnione jest od planowanego zapotrzebowania na bioLNG w miejscu jego regazyfikacji;
- stacji redukcyjno-pomiarowej – urządzenie, w którym bioLNG po regazyfikacji kierowane jest do sieci biometanu. Odbywa się w niej redukcja ciśnienia gazu po regazyfikacji oraz jego pomiar.
W przypadku zastosowania bioLNG jako paliwa w transporcie dodatkowo znajdują zastosowanie:
- pompa kriogeniczna – zatłacza bioLNG w postaci ciekłej z kriogenicznego zbiornika magazynowego do dystrybutora bioLNG;
- dystrybutor bioLNG – odmierza ilość zatankowanego paliwa oraz umożliwia tankowanie za pomocą zestandaryzowanego złącza do tankowania.
To tylko fragment artykułu. Cały przeczytasz w Magazynie Biomasa. W internecie za darmo:
Inne wydania Magazynu Biomasa znajdziesz tutaj. Dlatego kliknij i czytaj!
Tekst: Paweł Filanowski, ekspert ds. biometanu
Zdjęcie: Shutterstock
Newsletter
Bądź na bieżąco z branżą OZE
