Magazyn Biomasa Aktualności Systemy wsparcia biometanu i rozwoju branży w wybranych krajach UE

Systemy wsparcia biometanu i rozwoju branży w wybranych krajach UE

Przez

24 sierpnia 2022

Jakie są systemy wsparcia biometanu w krajach Unii Europejskiej? Intensyfikacja sektora OZE w Niemczech, Danii, Francji oraz Włoszech jest realizowana przez dotacje. A także przez zróżnicowane programy pomocowe. Bez nich nierzadko inwestycje rozproszonych źródeł energii byłyby nierentowne. Przyjęta strategia polityki energetycznej oraz klimatycznej tych państw w perspektywie długoterminowej ma prowadzi ć do rozwoju budowy biogazowni i biometanowni.

Reklama

Systemy wsparcia biometanu – model niemiecki

Od roku 2017 w Niemczech stosuje się system aukcyjny. Efektem zmiany była znacząca redukcja taryf gwarantowanych. A także zniesienie premii za wykorzystanie substratów w przypadku upraw energetycznych oraz premii dla biogazu w modelu CHP dla nowych instalacji biogazu.

W 2019 roczny wzrost mocy instalacji na biomasę (w tym biogaz) ograniczono do maksimum 150 MWe (200 MWe począwszy od 2020 r.). Za podstawę przyjęto model aukcji dyskryminacyjnych (pay-as-bid), w których mogą uczestniczyć nowe (planowane) biogazownie o mocy zainstalowanej elektrycznej powyżej 150 kWe, a także instalacje już istniejące.

Istniejące biogazownie mogą w ramach przetargu ubiegać się o dopłaty przez kolejne 10 lat jedynie wtedy, gdy spełniają wymóg elastycznego działania, a pozostały okres przyznanego im wcześniej dofinansowania nie przekracza 8 lat. Tym samym konieczne jest zainstalowanie co najmniej dwukrotnej nadwyżki mocy CHP w stosunku do przeciętnej mocy znamionowej.

W ramach aktualnego systemu nie jest możliwa ekonomicznie rentowna eksploatacja instalacji do produkcji biogazu, które działają na małą skalę. Ponadto projekt „Wydajne mikroinstalacje uzdatniania biogazu” ma na celu określenie potencjału ekonomicznej optymalizacji procesu zatłaczania biogazu do sieci na terenie całych Niemiec.

Dla instalacji o standardowej wydajności koszty mieszczą się najczęściej w przedziale 1-2 c/kWh. W przypadku mniejszych instalacji koszty są wyższe. Najwyższe koszty uzdatniania występują w przypadku najmniejszych instalacji o wydajności do 100 m3 STP surowego biogazu.

Oto mapa biogazowni rolniczych w Polsce!

Stwierdzono, że w przypadku instalacji o wydajności od 100 do 125 m3/h, koszty uzdatniania biogazu do biometanu mieszczą się w przedziale od 4,6 do 2,3 c/kWhHs. Dla instalacji o wydajności od 200 do 550 m3/h koszty wynoszą od 2,4 do 1,6 c/kWhHs. W porównaniu z innymi instalacjami, zdecydowanie najwyższe koszty uzdatniania biogazu do biometanu występują w przypadku najmniejszych instalacji (40 m3/h, membrana 1) i wynoszą one 7,6 c/kWhHs.

Jeżeli w instalacjach o wydajności ≤ 150 m3/h surowego biogazu nie planuje się oczyszczania gazu ubogiego, wynikające z tego oszczędności inwestycyjne mogą prowadzić do obniżenia kosztów uzdatniania. Dla instalacji o wydajności 40 m3/h koszty te zmniejszają się o ok. 0,7 c/kWhHs, a dla instalacji o wydajności 100 i 110 m3/h surowego biogazu o ok. 0,3 c/kWhHs. W porównaniu z większymi instalacjami oddającymi gaz do sieci pod takim samym ciśnieniem, wprowadzanie uzdatnionego biogazu do sieci gazu ziemnego pociąga za sobą najwyższe koszty dla mniejszych instalacji. Koszt wytwarzania biogazu jest także determinowany przez rodzaj substratu.

Koszty dostarczenia surowego gazu z odpadów i pozostałości są zazwyczaj o 1 do 3 c/kWhHs niższe od kosztów biogazu z upraw energetycznych. W związku z publiczną debatą na temat produkcji żywności i paliw oraz ustalony limit na wykorzystanie kiszonki, wykorzystanie kiszonki i ziarna z kukurydzy ustalony limit wynosi obecnie 47%, a w latach 2021-2022 zostanie obniżony do poziomu 44%. W efekcie podjęto działania na rzecz dalszego wykorzystania alternatywnych substratów do produkcji biogazu lub biometanu, w tym np. roślin dziko rosnących oraz pozostałości
rolnych.