Czy nowe strategie UE ograniczą naszą gospodarkę leśną? Z Edwardem Siarką, wiceministrem w resorcie klimatu i środowiska oraz pełnomocnikiem rządu ds. leśnictwa i łowiectwa rozmawia Beata Klimczak.

Jaką rolę pełnią kwestie dotyczące leśnictwa w unijnej polityce klimatycznej? W jakim kontekście należy je rozpatrywać?

Lasy i leśnictwo są jednym z kluczowych zagadnień unijnej polityki klimatycznej. Stanowią one bardzo ważny element obiegu węgla w przyrodzie. W procesie fotosyntezy drzewa pochłaniają dwutlenek węgla i wydzielają tlen. Dzięki temu korzystnie wpływają na zmniejszenie stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze. Oprócz tego, że lasy pełnią rolę producenta tlenu, są istotnym magazynem węgla oraz źródłem surowców stanowiących odnawialne źródło energii.

Pamiętajmy, że wszystkie wyroby drewniane, takie jak materiały budowalne, meble oraz opakowania, pełnią rolę zbiornika węgla.

Chciałbym jednak zaznaczyć, że wpływ lasu na klimat to nie tylko pochłanianie CO2. To także zależności wynikające z regulowania gospodarki wodnej przez ekosystemy leśne. Zwrócono na to uwagę już 150 lat temu. Dzięki możliwościom retencyjnym gleby leśne zatrzymują wody opadowe. W samych kompleksach leśnych oraz w ich okolicy obserwuje się też zwiększoną wilgotność powietrza spowodowaną procesem parowania terenowego.

Zwiększona wilgotność oraz ograniczanie promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni ziemi, wpływa korzystnie na tworzenie się lokalnego mikroklimatu w samym lesie i w jego otoczeniu. Ekosystemy leśne mają duży potencjał w łagodzeniu zmian klimatycznych. Należy jednak pamiętać, że jednocześnie niezwykle ważne jest ciągłe zwiększanie potencjału adaptacyjnego lasów. Lasy jako ekosystemy o bardzo długim cyklu rozwojowym, są wrażliwe na krótkotrwałe ekstremalne zjawiska pogodowe, które przerywają wieloletni cykl rozwojowy lasu. Zjawiska takie jak huragany, gradacje szkodników owadzich czy pożary lasów, są często spowodowane zachodzącymi zmianami klimatu. Dlatego niezwykle ważne jest podejmowanie działań zmierzających do zwiększania odporności lasów i przygotowania ich na niekorzystne zjawiska. Ta odporność jest istotna, bo pozwala uniknąć dodatkowych kosztów społeczno-ekonomicznych związanych z występowaniem katastrof naturalnych, takich jak powodzie, osuwanie się mas ziemnych na terenach górskich, pożary.

Czytaj również: Nowy numer „Magazynu Biomasa” już dostępny!

Odporne lasy poprawią warunki życia lokalnych społeczności poprzez utrzymanie i rozwój miejsc pracy związanych z sektorem leśno-drzewnym, ale też dzięki korzystnemu wpływowi na jakość powietrza i wody. Utrzymanie trwałości lasów przez zwiększanie ich odporności ma pozytywny wpływ na różnorodność biologiczną w ekosystemach leśnych. W tym kontekście unijna polityka klimatyczna opiera się na globalnych porozumieniach, czyli Konwencji klimatycznej oraz Porozumieniu paryskim, które zobowiązują państwa na świecie do podejmowania działań na rzecz ochrony pochłaniaczy i zbiorników gazów cieplarnianych, w tym lasów i gleb. Lasy zatem stały się ważnym instrumentem w realizacji unijnej polityki osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r. Cel ten określony został w Europejskim Zielonym Ładzie, a do jego realizacji przyczynić się mają wszystkie obszary unijnej polityki, w tym leśnictwo. Potwierdzają to również zapisy nowej unijnej Strategii leśnej.

To tylko fragment artykułu. Cały przeczytasz w Magazynie Biomasa. Sprawdź poniżej:

Inne wydania Magazynu Biomasa znajdziesz tutaj. Dlatego kliknij i czytaj!