Biogazownie i biometanownie stają się coraz ważniejszym ogniwem w miksie energetycznym nie tylko Polski, ale przede wszystkim Unii Europejskiej. Jednak samo przekonanie do idei wytwarzania zielonej energii z odpadów to dopiero początek. Kluczem do sukcesu – zarówno ekologicznego jak i ekonomicznego – jest właściwy dobór technologii. A ten w dużej mierze zależy od rodzaju biogazowni, jaki przewidują krajowe przepisy.
Zgodnie z zapisami ustawy OZE dotyczącymi systemów wsparcia, wyróżniamy cztery główne typy biogazowni: biogazownie rolnicze, biogazownie przy oczyszczalniach ścieków, biogazownie składowiskowe oraz tzw. biogazownie produkujące biogaz inny, do których zalicza się przede wszystkim biogazownie komunalne, przetwarzające bioodpady komunalne. Każdy z tych typów niesie za sobą określone uwarunkowania technologiczne, środowiskowe i formalnoprawne.
Biogazownie rolnicze
– wykorzystują odpady pochodzenia rolniczego: gnojowicę, kiszonki, odpady z produkcji rolno-spożywczej. Tu dominują technologie fermentacji mezofilowej w reaktorach o mniejszych rozmiarach (często do 0,5–1 MW mocy), przystosowane do elastycznej pracy ze zmiennymi i sezonowymi substratami. Wybór samej technologii zależy głównie od lokalnych zasobów – tam, gdzie dostępna jest gnojowica, preferuje się układy o większych objętościach, z możliwością dozowania substratów stałych. W gospodarstwach połączonych z zakładami rolno-spożywczymi lub zakładami mięsnymi preferuje się technologie wyposażone w systemy termicznej obróbki UPPZ. Kluczowe znaczenie ma również możliwość zagospodarowania ciepła, bo bez tego ekonomika inwestycji jest wątpliwa.
Biogazownie przy oczyszczalniach ścieków
bazują głównie na osadach ściekowych. Tutaj nie mamy do czynienia z dowolnością surowcową – substratem jest produkt uboczny procesu oczyszczania ścieków bytowych. Dlatego technologie muszą być zintegrowane z systemem oczyszczania i odporne na zmienną jakość osadu. W tym segmencie królują stabilne, często duże instalacje pracujące w warunkach mezofilowych, a celem – obok produkcji energii – jest również higienizacja osadu i redukcja jego objętości. Coraz częściej jednak instalacje te wyposażane są w systemy przyjęcia i dozowania substratów wysokoenergetycznych np. tłuszczów odpadowych.
Biogazownie składowiskowe
są specyficznym przypadkiem – biogaz nie jest wytwarzany w kontrolowanej fermentacji, lecz powstaje spontanicznie w wyniku rozkładu odpadów na składowiskach. Zadaniem technologii jest więc nie tyle wytwarzanie biogazu, co jego wychwytywanie i wykorzystanie. Tu kluczowe są systemy odgazowania (studnie, kolektory), a jakość biogazu – z niską zawartością metanu i wysokim poziomem zanieczyszczeń – wymusza stosowanie zaawansowanych systemów oczyszczania przed spalaniem.
A biogazownie komunalne?
Przeczytasz w Akademii Inwestora Biogazowego:
Akademia Inwestora Biogazowego
Wyślij na adres email:
Tekst: Kamil Kozłowski, Biogas Technology
Newsletter
Bądź na bieżąco z branżą OZE
