Wdrażanie zasad zrównoważonego rozwoju w energetyce odnawialnej nabiera tempa. Kluczowe znaczenie ma w tym procesie sektor biogazu, który staje przed nowymi wymaganiami wynikającymi z unijnych dyrektyw RED II oraz RED III. Od 2025 r. certyfikacja w Systemach Dobrowolnych staje się nie tylko formalnością, ale też warunkiem uzyskania wsparcia i utrzymania konkurencyjności na rynku OZE.
21 lutego 2025 r. została opublikowana nowelizacja ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, która implementuje przepisy RED II, a w dalszej perspektywie RED III. Wprowadza ona m.in. obowiązek spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju (KZR) i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych (GHG) przez paliwa stałe i gazowe z biomasy, w tym biogazu i biogazu rolniczego.
Zgodnie z nowymi przepisami, od 1 kwietnia 2025 r. obowiązek certyfikacji obejmuje:
- paliwa gazowe z biomasy (w tym biogazu) wykorzystywane w instalacjach OZE oddanych do eksploatacji po 31 grudnia 2023 r., jeśli ich całkowita nominalna moc cieplna wynosi co najmniej 2 MW,
- paliwa stałe z biomasy stosowane w instalacjach OZE oddanych do eksploatacji po 31 grudnia 2020 r. o mocy co najmniej 20 MW.
W praktyce oznacza to, że wszystkie nowe i część istniejących biogazowni powyżej 2 MW są zobowiązane do certyfikacji produkowanego biogazu zgodnie z wymaganiami RED III. Bez tego operatorzy nie będą mogli korzystać z systemów wsparcia (aukcje OZE, FiT, FiP).
Certyfikacja to przepustka dla biogazowni do kluczowych mechanizmów wsparcia: aukcji oraz systemów FiT i FiP
Powyższe przepisy wprowadzone zostały na podstawie poniższych regulacji prawnych:
- Dyrektywy (UE) 2018/2001 – RED II,
- Dyrektywy (UE) 2023/2413 – RED III,
- Nowelizacji ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych z 21 lutego 2025 r.,
- Rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/996.
Dlaczego certyfikacja biogazowni jest kluczowa?
Certyfikacja w ramach Systemów Dobrowolnych to obecnie jeden z najważniejszych warunków funkcjonowania biogazowni na konkurencyjnym rynku energii odnawialnej. Uzyskanie certyfikatu oznacza potwierdzenie, że instalacja spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju oraz osiąga wymagany poziom redukcji emisji gazów cieplarnianych. To jednak nie tylko wymóg formalny, ale także przepustka do kluczowych mechanizmów wsparcia, takich jak aukcje OZE, systemy taryf gwarantowanych FIT czy dopłaty w ramach FIP.
Certyfikat zwiększa również rozpoznawalność i wiarygodność przedsiębiorstwa na rynku unijnym, ponieważ jest uznawany we wszystkich państwach członkowskich. Daje to możliwość integracji z europejskim rynkiem energii oraz otwiera dostęp do nowych kontrahentów. Wdrożenie certyfikacji buduje przewagę konkurencyjną – podmioty posiadające certyfikat postrzegane są jako wiarygodne, nowoczesne i działające zgodnie z wymaganiami unijnymi.
Dodatkowo proces ten ma realny wpływ na środowisko, ponieważ wymaga monitorowania i obniżania emisji gazów cieplarnianych, co wpisuje się w cele polityki klimatycznej Unii Europejskiej.
Jakie systemy są dostępne w Polsce?
Spełnienie wymagań potwierdza się poprzez certyfikację w ramach Systemów Dobrowolnych uznanych przez Komisję Europejską. Lista uznanych systemów certyfikacji w Polsce jest publikowana przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (KOWR). Obecnie należą do nich cztery systemy: KZR INiG, ISCC EU, REDcert EU oraz SURE EU. Każdy z nich posiada swoją specyfikę – Systemy KZR INiG oraz ISCC EU umożliwiają certyfikację biomasy wykorzystywanej zarówno do produkcji biopaliw transportowych, jak i do wytwarzania energii (elektrycznej, ciepła i chłodu).
Cały artykuł przeczytasz w magazynie Rynek Biogazu i Biometanu:
Tekst: Kamil Borowski – Regeneo Sp. z o.o., Kamil Kozłowski – Biogas Technology Sp. z o.o., Ewa Piekarska – QUALITY CERT Ewa Piekarska
Zdjęcie: Shutterstock
Newsletter
Bądź na bieżąco z branżą OZE
