Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach (DUŚ) jest kluczowym krokiem otwierającym proces inwestycyjno-budowlany biogazowni lub biometanowni. DUŚ determinuje postępowanie organów administracyjnych przy podejmowaniu dalszych decyzji w procesie realizacji inwestycji.
Podstawę dla uzyskiwania DUŚ stanowi art. 71 Ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (ustawa ooś) oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (rozporządzenie ooś), które określa zamknięty katalog przedsięwzięć wymagających DUŚ.
Uzyskanie DUŚ stanowi pierwszy etap w procesie inwestycyjno-budowlanym dla biogazowni lub biometanowni i jest wymagane w przypadku większości inwestycji. Istnieje jednak wyjątek od obowiązku uzyskania wspomnianej decyzji.
Kongres Biogazu – zarejestruj się!
Wyjątkiem od uzyskania DUŚ są instalacje do wytwarzania biogazu rolniczego o zainstalowanej mocy elektrycznej nie większej niż 0,5 MW lub wytwarzające ekwiwalentną ilość biogazu rolniczego wykorzystywanego do innych celów niż produkcja energii elektrycznej. Należy jednak pamiętać, że wyjątek od uzyskania DUŚ dotyczy wyłącznie instalacji o mocy elektrycznej nie większej niż 0,5 MWe, których powierzchnia nie przekracza 0,5 ha na obszarach objętych ochroną przyrody oraz 1 ha na obszarach pozostałych.
Biogazownie lub biometanownie nierolnicze niezależnie od mocy instalacji będą zobligowane do uzyskania DUŚ, gdy np. skala przetwarzania: odpadów będzie większa niż 10 Mg/dobę lub produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego będzie większa niż 50 Mg/rok.
Biogazownie rolnicze, w przeciwieństwie do nierolniczych, nie są zobowiązane do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko. Zamiast tego, zgodnie z art. 62 ustawy ooś wymagają opracowania Karty Informacyjnej Przedsięwzięcia (KIP)
Klasyfikacja i wymogi środowiskowe dla biogazowni nierolniczych i rolniczych
Biogazownie nierolnicze – będą głównie kwalifikowane w § 2 pkt. 47 rozporządzenia ooś jako instalacje do przetwarzania odpadów w ilości powyżej 10 Mg/dobę i będą wymagały do sporządzenia raportu ooś zgodnie z art. 66 ustawy ooś. Biogazownie nierolnicze mogą również spełniać kryteria właściwe dla biogazowni rolniczych wyrażone poniżej, w § 3 pkt. 54, 37, 73 i 93.
Biogazownie rolnicze – będą kwalifikowane w § 3 rozporządzenia ooś do następujących punktów:
- pkt. 47 instalacji do wytwarzania biogazu rolniczego z surowców roślinnych o mocy powyżej 0,5 MW;
- pkt. 82 instalacji do wytwarzania biogazu rolniczego z odpadów o mocy powyżej 0,5 MW;
- pkt. 54 zabudowy przemysłowej lub magazynowej o powierzchni powyżej 1 ha;
- pkt. 37 instalacji do naziemnego magazynowania gazów łatwopalnych (CNG) a w przypadku paliw płynnych o pojemności powyżej 10 m3 (bio LNG);
- pkt. 73 urządzeń do poboru wody o zdolności poboru powyżej 10 m3/h (jeżeli biogazownia wymaga ujęcia);
- pkt. 93 instalacji do przetwórstwa owoców, warzyw, ryb lub produktów pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem tłuszczów zwierzęcych, o zdolności produkcyjnej nie mniejszej niż 50 t na rok (przy przetwarzaniu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego tzw. UPPZ).
Postępowanie w sprawie wydania DUŚ
Za wydanie DUŚ odpowiada organ gminy – odpowiednio wójt, burmistrz albo prezydent miasta. W toku postępowania właściwy organ zasięga opinii i uzgodnień ze strony organów współdziałających, tj. Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (RDOŚ), Powiatowej Inspekcji Sanitarnej, organu właściwego w sprawach ocen wodnoprawnych, a w przypadku instalacji wymagających pozwolenia zintegrowanego – również z właściwego Starosty lub Marszałka. Decydujący wpływ na przebieg postępowania ma w praktyce zazwyczaj właściwy miejscowo RDOŚ.
Mimo złożenia przez inwestora KIP, w trakcie postępowania organ może nałożyć obowiązek przeprowadzenia raportu – oceny oddziaływania na środowisko. Wówczas po wydaniu postanowienia przez organ gminy o zakresie i obowiązku sporządzenia raportu, konieczne jest sporządzenie raportu i ponowne jego zaopiniowanie i uzgodnienie z organami współdziałającymi, co w rezultacie wydłuża czas postępowania w sprawie wydania DUŚ.
Wieloletnie doświadczenie BIO-INDUSTRY oparte na przeprowadzeniu ponad 50 procedur dla sektora branży biogazu pozwala stwierdzić, że w praktyce dla wniosków o wydanie DUŚ z przedłożonym KIP 90% projektów kończy się wydaniem postanowienia o konieczności sporządzenia raportu ooś. Warto jednak zauważyć, że czas wydawania decyzji dla wniosków uzyskiwanych na podstawie KIP wynosi średnio 6 miesięcy. Natomiast dla inwestycji rozpoczętych KIP z koniecznością opracowania raportu wydanie decyzji następuje w okresie ok. 12 miesięcy.
Czas obowiązywania DUŚ
DUŚ obowiązuje przez 6 lat od dnia, w którym stała się ostateczna. Istnieje jednak możliwość przedłużenia terminu jej obowiązywania do 10 lat, o ile strona, która złożyła wniosek o wydanie DUŚ wystąpiła do organu o jej przedłużenie. Warunkiem możliwości przedłużenia DUŚ jest aktualność warunków realizacji przedsięwzięcia określonych w decyzji środowiskowej. Jest to bardzo istotne, gdyż DUŚ służy również do wydania decyzji eksploatacyjnej.
Inwestorzy często błędnie postrzegają decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach jako jedynie część procesu inwestycyjnego, podczas gdy jej znaczenie sięga dalej i obejmuje kluczowe etapy związane z eksploatacją i funkcjonowaniem inwestycji.
Chcesz wiedzieć więcej? Czytaj Magazyn Biomasa!
Tekst: Monika Ostrowska, BIO-INDUSTRY
Zdjęcie: Shutterstock
Newsletter
Bądź na bieżąco z branżą OZE
