Od kilku miesięcy obserwujemy zmiany na światowym i polskim rynku energii. Czy wzrastające ceny prądu i uprawnień do emisji CO2 stanowią szansę dla rozwoju biogazowni w Polsce?

Zależność importowa jest jednym z elementów bezpieczeństwa energetycznego. W przypadku Polski od lat zależność  importowa od ropy naftowej jest prawie 100 proc., od gazu ponad 70 proc. W ostatnich latach wzrasta poziom  importu węgla, co jest powodem do obaw. Jednym ze sposobów wzmocnienia bezpieczeństwa energetycznego jest dywersyfikacja kierunków dostaw surowców energetycznych.

Projekty tego typu są realizowane w postaci budowy Baltic Pipe i rozbudowę terminala LNG w Świnoujściu. Inwestycje te umożliwią rezygnację z importu gazu z Rosji. Również rozbudowywana jest  infrastruktura magazynowa i przesyłowa ropy naftowej oraz zmieniane są kierunki jej pozyskiwania zmniejszające import z Rosji. Zmniejszenie uzależnienia od importu surowców energetycznych z Rosji jest kluczowe z punktu  widzenia bezpieczeństwa energetycznego Polski oraz holistycznego pojmowania bezpieczeństwa narodowego.

Technologie OZE

Jednak działania dywersyfikacyjne to jedno z narzędzi polityki bezpieczeństwa energetycznego, które obejmują  szersze działania: poszukiwanie rozwiązań technologicznych ograniczających stan zależności importowej, a także  maksymalne pozyskiwanie źródeł wewnętrznych zasobów energetycznych, jakie dają technologie OZE.

Jedną z takich technologii jest wytwarzanie biogazu. Międzynarodowa Agencja Energii Odnawialnej (IRENA)  wskazuje, iż największy potencjał w biogazie ma Azja (40 tys PJ/rok), następnie Unia Europejska (35 tys PJ/rok) i  obie Ameryki (28 tys PJ/rok). W Niemczech moce biogazowe przekraczają 4000 MW. Porównanie Polski i Niemiec wypada w tym zestawieniu bardzo źle, mimo iż wielkość użytków rolnych jest porównywalna w Polsce i w Niemczech  – odpowiednio 18,9 mln ha do 17 mln ha.

To tylko fragment artykułu. Cały przeczytasz w Magazynie Biomasa. W internecie za darmo!

Tekst: dr Krzysztof Księżopolski

Zdjęcie: Shutterstock