Nowe przepisy, stare zasady dokumentowania

Rozmowa z Agnieszką Kędziora-Urbanowicz i Adamem Sarnaszkiem, założycielami firmy BIOCONTROL Sp. z o.o., przedstawicielami administratora Krajowego Spisu Uwierzytelnionej Biomasy www.ksub.pl oraz twórcami autorskiego programu administrowania systemem certyfikacji SNS, który obecnie jest najczęściej wybieranym rozwiązaniem przy weryfikacji łańcucha dostaw biomasy na cele energetyczne

– Minął już ponad rok od chwili, kiedy zdecydowaliście się na budowę własnego biznesu na niezwykle trudnym rynku i zdyskontowanie waszej wiedzy dla siebie, a nie dla zagranicznych korporacji. Jak dzisiaj oceniacie tę decyzję, w którym miejscu swojej drogi jesteście?

– Tak, to już ponad rok naszego osobistego zaangażowania w ten projekt, chociaż BIOCONTROL istnieje już od ponad 3 lat. Dzisiaj, z  perspektywy ostatniego roku, możemy powiedzieć, że od lat nie działo się na rynku biomasy tak dużo jak w ciągu ostatnich miesięcy. BiOCONTROL, jako firma ekspercka zajmująca się przede wszystkim uwierzytelnianiem źródeł pochodzenia i dokumentowaniem pochodzenia biomasy, stała się w krótkim czasie liderem rynku w tym sektorze usług. na bazie kompetencji i doświadczenia zbudowaliśmy zaufanie i pozycję rynkową, której niektóre wielkie firmy z branży mogą nam pozazdrościć. Jednak należy powiedzieć, że nic nie przychodzi tak łatwo, to wszystko okupione jest olbrzymią pracą, zaangażowaniem i pasją. Bardzo dbamy, żeby być zawsze blisko klientów i pomagać im w rozwiązywaniu problemów.
– Jesteście bardzo aktywni i śmiało można stwierdzić, że opanowaliście rynek audytów uwierzytelniających źródła pochodzenia biomasy. Czy to jest wasz najważniejszy produkt, czy też wprowadzacie inne usługi?

– Tak, to prawda, w ciągu ostatniego roku wykonaliśmy blisko 150 audytów uwierzytelniających źródła pochodzenia biomasy leśnej i agro. Możemy spokojnie stwierdzić, że raporty uwierzytelniające BiOCONTROL krążą niemal po wszystkich biurkach w działach zakupów biomasy wiodących wytwórców energii w polsce. W obszarze audytów uwierzytelniających źródła pochodzenia biomasy, w szczególności tej pozyskiwanej z importu, staliśmy się firmą „pierwszego wyboru” dla wielu naszych klientów. To niewątpliwie dla nas ważna usługa, ale nie jedyna. Obecnie bardzo dużą wagę przykładamy do rozwoju nowych usług w zakresie obsługi procesów uzyskiwania koncesji dla nowych instalacji dla wytwórców energii z  odnawialnych źródeł, szeroko pojęte doradztwo w zakresie organizacji systemów zakupów biomasy oraz pomoc organizacjom w uzyskiwaniu różnego rodzaju certyfikatów. Ważną częścią naszej działalności są również organizowane przez nas szkolenia i seminaria szkoleniowe oraz warsztaty z przedstawicielami jednostek wytwórczych z wytycznych tychże jednostek dotyczących dokumentowania pochodzenia biomasy. Nasze rozwiązania nie dotyczą tylko energetyki zawodowej i jej łańcucha dostaw, ale również rynku detalicznego i eksportu. mamy także zespół wyspecjalizowany we wdrożeniach systemów zakładowej kontroli produkcji i zapewnienia jakości dla pelletów drzewnych, takich jak ENplus, DINplus i SBP. To jest bardzo ciekawy i rozwijający się sektor rynku, na którym również opieramy nasz rozwój.

– A co z certyfikacją biomasy na cele energetyczne? Jesteście pionierami tego pomysłu i obecnie administrujecie najbardziej powszechnym systemem certyfikacji w  ramach Krajowego Spisu Uwierzytelnionej Biomasy – ksub.pl.  Czy w  kontekście nowych przepisów i wejścia nowego rodzaju biomasy – lokalnej oraz drewna energetycznego – będzie on miał zastosowanie?

– Jak najbardziej, należy zwrócić uwagę, że niezależnie od zmian w definicjach wynikających z zapisów nowelizacji ustawy o OZE dotyczących rodzajów biomasy oraz obowiązku spalania biomasy lokalnej w dalszym ciągu mamy do czynienia z potrzebą jej kwalifikowalności oraz uwierzytelniania źródeł pochodzenia. Te wszystkie elementy wraz z oceną ryzyka składają się na system należytej staranności SNS. Na rynku jest co najmniej kilka podmiotów świadczących usługi w zakresie dokumentowania pochodzenia biomasy, funkcjonują różne modele usług w tym zakresie. Rynek wypracował również dobrowolne rodzaje certyfikacji dla systemów opartych na zasadach należytej staranności (SNS) dla biomasy na cele energetyczne. to z pewnością bardzo potrzebne narzędzie. Powinno ono jednak zachować charakter dobrowolny. Jakiekolwiek próby wprowadzenia obowiązkowej certyfikacji będą zawsze odczytane jako „opodatkowanie” i tak już mocno pokiereszowanej  branży. Należy również zwrócić uwagę, że jakiekolwiek systemy certyfikacji nie dają stuprocentowej gwarancji, że system będzie szczelny i zapewni ochronę przed wszelkimi nieprawidłowościami. Praktyka oraz doświadczenia z innych branż bezspornie wykazały, że najlepszym sposobem zapewnienia prawidłowego nadzoru, przy jednoczesnym zachowaniu zasady dobrowolności i bezstronności, jest certyfikacja łańcucha dostaw przez tzw. niezależną stronę trzecią, w tym przypadku niezależne i bezstronne jednostki certyfikujące. Najważniejszym jednak aspektem takiego rozwiązania jest konieczność utworzenia jednolitego standardu, który stanowiłby kryterium w  procesach certyfikacji pochodzenia biomasy, jak również zestaw dobrych praktyk i  wytycznych dla wszystkich podmiotów uczestniczących w cyklu życia biomasy, a chcących stosować zasady systemu należytej staranności zarówno przy dostawach, jak i zakupach biomasy na cele energetyczne. Jest to przykład całkowicie polskiej inicjatywy podmiotów uczestniczących w rynku biomasy skupiających zarówno niezależne jednostki certyfikujące, podmioty zajmujące się weryfikacją kwalifikowalności biomasy na cele energetyczne, jak i organizacji skupiających branżę biomasową. Stworzony i opiniowany przez niezależny Komitet techniczny standard certyfikacji o symbolu SWP-SNS-2015 System weryfikacji pochodzenia biomasy leśnej i AgrO, zwany też Krajowym Standardem Uwierzytelniania Biomasy, jest dokumentem ogólnie dostępnym i  możliwym do stosowania jako zespół wytycznych i dobrych praktyk przy wdrażaniu i doskonaleniu systemu opartego na zasadach należytej staranności (SNS) przez  uwagę, że niezależnie od zmian w definicjach wynikających z zapisów nowelizacji ustawy o Oze dotyczących rodzajów biomasy oraz obowiązku spalania biomasy lokalnej w dalszym ciągu mamy do czynienia z potrzebą jej kwalifikowalności oraz uwierzytelniania źródeł pochodzenia. te wszystkie elementy wraz z oceną ryzyka składają się na system należytej staranności SnS. na rynku jest co najmniej kilka podmiotów świadczących usługi w zakresie dokumentowania pochodzenia biomasy, funkcjonują różne modele usług w tym zakresie. rynek wypracował również dobrowolne rodzaje certyfikacji dla systemów opartych na zasadach należytej staranności (SnS) dla biomasy na cele energetyczne. to z pewnością bardzo potrzebne narzędzie. powinno ono jednak zachować charakter dobrowolny. Jakiekolwiek próby wprowadzenia obowiązkowej certyfikacji będą zawsze odczytane jako „opodatkowanie” i tak już mocno pokiereszowanej branży. należy również zwrócić uwagę, że jakiekolwiek systemy certyfikacji nie dają stuprocentowej gwarancji, że system będzie szczelny i zapewni ochronę przed wszelkimi nieprawidłowościami. praktyka oraz doświadczenia z innych branż bezspornie wykazały, że najlepszym sposobem zapewnienia prawidłowego nadzoru, przy jednoczesnym zachowaniu zasady dobrowolności i bezstronności, jest certyfikacja łańcucha dostaw przez tzw. niezależną stronę trzecią, w tym przypadku niezależne i bezstronne jednostki certyfikujące. najważniejszym jednak
aspektem takiego rozwiązania jest konieczność utworzenia jednolitego standardu, który stanowiłby kryterium w  procesach certyfikacji pochodzenia biomasy, jak również zestaw dobrych praktyk i  wytycznych dla wszystkich podmiotów uczestniczących w cyklu życia biomasy, a chcących stosować zasady systemu należytej staranności zarówno przy dostawach, jak i zakupach biomasy na cele energetyczne. Jest to przykład całkowicie polskiej inicjatywy podmiotów uczestniczących w rynku biomasy skupiających zarówno niezależne jednostki certyfikujące, podmioty zajmujące się weryfikacją kwalifikowalności biomasy na cele energetyczne, jak i organizacji skupiających branżę biomasową. Stworzony i opiniowany przez niezależny Komitet techniczny standard certyfikacji o symbolu Swp-SnS-2015 System weryfikacji pochodzenia biomasy leśnej i Agro, zwany też Krajowym Standardem Uwierzytelniania Biomasy, jest dokumentem ogólnie dostępnym i  możliwym do stosowania jako zespół wytycznych i dobrych praktyk przy wdrażaniu i doskonaleniu systemu opartego na zasadach należytej staranności (SnS) przez  podmioty uczestniczące w cyklu życia biomasy na cele energetyczne. Administrator Systemu Certyfikacji, jako właściciel autorskich praw majątkowych do ww. dokumentu, nie pobiera żadnych opłat z tytułu tychże praw od podmiotów, które korzystają z tego standardu wyłącznie na potrzeby własne.

– Jesteście bardzo aktywni na różnych konferencjach i eventach branżowych, gdzie można Was w najbliższym czasie zobaczyć?

– Czynnie uczestniczymy, jako członek Komisji Leśno-Drzewnej działającej przy GDLP, debatując nad uregulowaniem między innymi spraw dotyczących sprzedaży drewna energetycznego. Poza tym zawsze staramy się być zawsze blisko rynku i naszych klientów, nie tylko jako uczestnik czy  słuchacz, ale przede wszystkim jako organizator i prelegent. W najbliższym czasie, jako partner Krajowej Agencji poszanowania energii (KAPE) wraz z Polską Izbą Biomasy (PIB) i przedstawicielami lasów państwowych prowadzimy seminarium podczas konferencji pt. „Przyszłość polskiej Biomasy” towarzyszącej targom RENEXPO POLAND 2016 w dniach 19-21 października 2016 r. W listopadzie natomiast wspólnie z  przedstawicielem Działu zakupów biomasy, jednej z najnowocześniejszych jednostek wytwórczych, będziemy prowadzić warsztaty szkoleniowe z  zakresu między innymi wytycznych dla dokumentowania biomasy na cele energetyczne dla podmiotów uczestniczących w  łańcuchu dostaw.