W przypadku produkcji biogazu wybór odpowiedniej technologii zależy w dużej mierze od rodzaju zastosowanego substratu zasilającego instalację. Jakie rozwiązania należy wybrać używając jako wsadu pozostałości spożywczych i odpadów kategorii 2. i 3.?
Biogazownia to nie tylko gnojowica i kiszonka kukurydzy
Początkowo biogazownie działające w technologii NaWaRo koncentrowały się na wykorzystaniu gnojowicy i kiszonki kukurydzy. Wytwarzanie biogazu z tych substratów gwarantuje stabilny i mało wymagający proces produkcji. Jednak zakup kiszonki kukurydzy wiąże się z dodatkowymi kosztami, które wielu inwestorów chciałoby zminimalizować. W związku z tym jako substrat do biogazowni coraz większym zainteresowaniem zaczęły cieszyć się odpady kategorii 2 i 3 oraz refood.
Utylizacja tego rodzaju odpadów często wiąże się z dodatkowymi kosztami, a wykorzystanie ich do zasilania biogazowni pozwala na uzyskanie substancji organicznej, której przetwarzanie może generować dodatkowy przychód dla właściciela instalacji.
W zależności od rodzaju substratu stosowanego w biogazowni, ważne jest dobranie odpowiedniej technologii, która zapewni stabilną i efektywną produkcję biogazu. Wybór właściwej technologii jest szczególnie istotny w przypadku, gdy biogazownia przetwarza refood lub odpady kategorii 2 i 3.
Refood i odpady kategorii 3.
Refood to odpady spożywcze, które mogą być przetwarzane między innymi w biogazowniach w celu uzyskania ekologicznej energii. Przykładami refoodu są czerstwe i zepsute pieczywo, odpady pochodzenia zwierzęcego i roślinnego z produkcji żywności, resztki jedzenia oraz przeterminowane produkty. Stosując tego typu substraty w biogazowni warto wybrać technologię dobrze współpracującą z substratami, których rodzaj i ilość mogą się zmieniać. W takim przypadku bardzo dobrze sprawdzają się biogazownie ze zbiornikiem wstępnym, gdzie panuje środowisko kwasowe, tzw. akceleratorem biotechnologicznym. Dzięki takiemu rozwiązaniu wstępne procesy fermentacji beztlenowej zachodzą szybciej i z większą wydajnością, co jest szczególnie ważne przy stosowaniu refoodu jako substratu.
W takim przypadku także, szczególnie gdy substrat zawiera resztki jedzenia z restauracji, cateringu czy sklepów spożywczych, konieczna może być higienizacja, która polega na obróbce termicznej odpowiednio rozdrobnionego i rozcieńczonego odpadu przez co najmniej godzinę, w temperaturze powyżej 70°C. Higienizacja wymagana jest dla odpadów kategorii 3., tj. pozostałości pochodzenia zwierzęcego, które nie stanowią istotnego zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt.
Odpady kategorii 2.
W przypadku, gdy biogazownia stosuje odpady kategorii 2., czyli materiały pochodzenia zwierzęcego, które mogą stanowić ryzyko mikrobiologiczne lub zawierać substancje przekraczające dopuszczalne poziomy zanieczyszczeń, wymagane jest poddanie ich sterylizacji, chyba że władze weterynaryjne pozwolą na odstępstwo. Sterylizacja polega na rozdrobnieniu odpadów do średnicy poniżej 50 mm i poddaniu ich obróbce termicznej parą wodną w temperaturze 133 °C przez co najmniej 20 minut. Proces sterylizacji ma na celu całkowite wyeliminowanie patogenów w przetwarzanych odpadach.
Biogazownia, która wykorzystuje uboczne produkty pochodzenia zwierzęcego (UPPZ), w tym odpady kategorii 2 i 3 musi posiadać odpowiednią infrastrukturę techniczną i wyposażenie. Poza tym konieczne jest wdrożenie systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), a także opracowanie programu zwalczania szkodników i uzyskanie zatwierdzenia biogazowni przez Powiatowego Lekarza Weterynarii jako zakładu do przekształcania UPPZ w biogaz oraz nadanie weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego. Wniosek w tej sprawie należy złożyć na 30 dni przed rozpoczęciem działalności. W toku postępowania Powiatowy Lekarz Weterynarii przeprowadza kontrolę instalacji biogazowni.
Akademia Inwestora Biometanowego. Czytaj za darmo w internecie!
Tekst: mgr inż. Krzysztof Jurkiewicz
tel.: +48 734 800 800, e-mail: kontakt@biogas-system.com
Newsletter
Bądź na bieżąco z branżą OZE
