Przepisy dotyczące zatłaczania biometanu do sieci są przeważnie rozpatrywane na poziomie krajowym. Europejskie Stowarzyszenie Biogazu (EBA) przyjrzało się regulacjom w 28 krajach europejskich. Analiza może pomóc znaleźć odpowiedź na pytanie, co jest potrzebne, by biometan trafiał do sieci.
Zatłaczanie biometanu do sieci. Jak zazielenić sieci gazowe?
Zakłady produkujące biometan mogą łączyć się z siecią lub działać niezależnie. Według danych EBA z 2022 r., 75% biometanowni działających w Europie jest podłączonych do sieci.
Regulacje dotyczące podłączenia zakładów biometanu do sieci są w większości rozpatrywane na poziomie krajowym. Dodatkowo w Europie istnieją dwa rodzaje sieci gazowych: sieci przesyłowe, zarządzane przez operatorów systemów przesyłowych oraz sieci dystrybucyjne, zarządzane przez operatorów systemów dystrybucyjnych. Sieć przesyłowa składa się z rurociągów wysokociśnieniowych odpowiedzialnych za transport gazu na duże odległości. Natomiast sieć dystrybucyjna składa się z rurociągów niskociśnieniowych, przeznaczonych do dostarczania gazu do placówek handlowych i obiektów przemysłowych.
Zatłaczanie biometanu do sieci zależy od wielu czynników. Szczególne znaczenie ma wprowadzenie ram legislacyjnych, standardów jakości gazu, stosowanie opłat lub negocjacje umów o podziale kosztów między operatorami sieci, a producentami biometanu.
7. Kongres Biometanu 21-22 maja 2024 w Poznaniu. Nie przegap!
Koszty podłączenia do sieci
Koszty podłączenia do sieci to najważniejsze czynniki wpływające na zatłaczanie biometanu. Wydatki te zależą od lokalizacji projektu, wielkości i pojemności zakładu oraz istniejącej infrastruktury sieciowej. To często wymaga negocjacji dotyczących podziału kosztów i różni się w zależności od kraju UE.
10 z 28 krajów (UE+UK) dzieli koszty podłączenia do sieci między producentów biometanu i operatorów sieci. Na przykład we Francji operator sieci pokrywa 60%, z kolei w Niemczech 75%, a pozostała kwota jest zobowiązaniem producenta biometanu. W krajach takich jak Czechy i Litwa nie ma podziału kosztów podłączenia do sieci, co prowadzi do tego, że na podmiocie produkującym biometan spoczywa cała odpowiedzialność finansowa związana z podłączeniem do sieci gazowej.
Niektóre kraje pobierają również opłatę za zatłaczanie, z której pokrywane są koszty instalacji i konserwacji systemów pomiarowych, opłaty za dostęp do sieci oraz gwarancje jakości gazu. Opłata ta obowiązuje w 11 z 28 analizowanych krajów. Na przykład w Szwecji, w przypadku, jeśli producent biometanu pokrywa całkowity koszt podłączenia do sieci gazowej, nie uiszcza żadnych opłat za zatłaczanie, które w Belgii zatwierdzane są przez regulatora odpowiedniego dla TSO i DSO. Na Łotwie operator systemu przesyłowego pobiera opłatę za zatłaczanie od producenta biometanu.
Optymalizacja dostępu do sieci ułatwi osiągnięcie niezależności energetycznej
Według specjalistów EBA, prognozowany wzrost produkcji biometanu zaspokoiłby europejskie zapotrzebowanie na gaz w 62% do 2050 r. Jednocześnie zmniejszyłby zależność od importu. Osiągnięcie zakładanego poziomu produkcji wymaga usprawnienia procesów i przepisów, aby ułatwić płynny dostęp do sieci i zachęcić do powszechnego zastępowania gazu ziemnego biometanem w europejskiej infrastrukturze energetycznej. Nadanie priorytetu tym działaniom może przyspieszyć zrównoważoną transformację energetyczną w Europie.
Więcej na temat: www.europeanbiogas.eu
Rynek biogazu i biometanu. Czytaj za darmo w internecie!
źródło: EBA
Newsletter
Bądź na bieżąco z branżą OZE
