Polska chce ustandaryzować jakość paliw stałych, także tych biomasowych, i tworzy w tym celu krajowe normy. Tylko czy którykolwiek kraj w Europie stosuje takie wewnętrzne systemy? Przecież istnieją standardy ISO i certyfikaty, które także pełnią funkcję kontrolną w zakresie jakości.
Na poziomie międzynarodowym standardem oceniającym jakość pelletu jest norma ISO 17225-2:2021. Spójne z nią są także certyfikaty DINplus i ENplus. Ponadto, na poziomie unijnym funkcjonuje m.in. dyrektywa RED III i EUDR (Polska jest przed ich wdrożeniem), które także tworzą ramy dla produkcji zrównoważonego granulatu.
Francja wybiera certyfikację
Francja to drugi po Niemczech największy producent pelletu w Europie. Mimo ogromnego rynku nie pojawiła się tam żadna rządowa interwencja w obszarze biopaliw stałych.
– We Francji nie ma żadnych przepisów ani regulacji związanych z jakością pelletu. Każdy może kupić i używać dowolnego rodzaju pelletu, z certyfikatem lub bez. Jednak profesjonaliści promują certyfikowany granulat, więc kupują go prawie wszyscy klienci – mówi Eric Vial, dyrektor zarządzający w stowarzyszeniu Propellet France.
Certyfikacja nie jest więc obowiązkowa, to jedynie sposób na uatrakcyjnienie swojego produktu na rynku. Sprzyja temu również polityka producentów kotłów na biopaliwa, która zachęca do wyboru granulatu o potwierdzonej jakości. Spalanie niecertyfikowanego pelletu prowadzi do utraty przez konsumenta gwarancji na urządzenie.
We Francji nie ma żadnych przepisów ani regulacji związanych z jakością pelletu
– 97% francuskiej produkcji pelletu drzewnego posiada certyfikaty, w tym część ENplus® – komentuje Manolis Karampinis, dyrektor generalny w Europejskiej Radzie Pelletu (European Pellet Council – EPC).
Brytyjski sposób na biomasę
W brytyjskiej energetyce biomasa odgrywa istotną rolę. Spalanie pelletu przemysłowego jest dotowane przez państwo w ramach obowiązku OZE oraz kontraktów różnicowych. Po wyjściu z Unii Europejskiej wyspiarski kraj nie odciął się od unijnych rozwiązań. Od 1 stycznia 2021 r. posiada m.in. własny system handlu emisjami, który ma motywować przedsiębiorstwa do kontynuowania transformacji energetycznej.
W zakresie biomasy istnieje dedykowany system analizujący emisje. W ich obliczaniu należy uwzględniać cały cykl – od uprawy, transportu i przetwarzania po wykorzystanie. Operatorzy są ograniczeni określonymi progami śladu węglowego, które z upływem czasu ulegają zaostrzeniu.
Największy producent biomasy w Wielkiej Brytanii – Drax – korzysta z certyfikacji SBP (Sustainable Biomass Partnership).
– W Wielkiej Brytanii prawie wszyscy konsumenci korzystający z pelletu drzewnego mogą starać się o rządowe dopłaty Renewable Heat Incentive (RHI). Aby się o nie ubiegać użytkownicy muszą używać pelletu spełniającego wymagania klasy ENplus® A1 lub równoważnej. Praktycznie cały pellet drzewny produkowany i zużywany w sektorze mieszkaniowym w Wielkiej Brytanii posiada certyfikat ENplus® – wyjaśnia Manolis Karampinis.
Otrzymywanie dopłat do ogrzewania pelletem jest możliwe jedynie, gdy korzysta się z granulatu wytwarzanego przez podmioty znajdujące się na liście dostawców biomasy (BSL).
– Przed wprowadzeniem wymogów dotyczących jakości paliwa 1 kwietnia 2022 r., wymogi dotyczące umieszczenia paliwa na liście BSL odnosiły się wyłącznie do zrównoważonego charakteru paliwa. Po wprowadzeniu nowych przepisów dotyczących jakości paliwa wymagane jest, aby wszystkie pellety drzewne wymienione na liście BSL miały klasę jakości ENplus® A1 (lub równoważną normę) – informuje Mark Stafford z UK Pellet Council.
Włoski rynek
Włochy to kolejne państwo na mapie Europy, gdzie popyt na pellet jest duży. Konsumenci chętnie wybierają go do ogrzewania domów.
Cały artykuł przeczytasz w Magazynie Biomasa. Sprawdź:
Tekst: Daria Lisiecka
Zdjęcie: Shutterstock
Newsletter
Bądź na bieżąco z branżą OZE
