Spartina preriowa z dużym potencjałem? Zbiorowiska trawiaste (stepy, sawanny, pampasy, campos czy prerie) zajmują ponad 30 proc. powierzchni lądowej naszej planety i obok lasów są w stanie wytworzyć olbrzymią część biomasy, która może być z powodzeniem wykorzystywana w ekoenergetyce lokalnej.

Reklama
Tekst: dr inż. Tomasz R. Sekutowski
Zdjęcie: dr inż. Tomasz R. Sekutowski

Spartina preriowa (Spartina pectinata)

Spartina preriowa (Spartina pectinata) należy do rodziny traw (Poaceae), jej naturalną ojczyzną występowania są  tereny Ameryki Północnej i Środkowej (od płd. Kanady po płn. Meksyk). Tak szeroki zasięg występowania świadczy o  dużych możliwościach adaptacyjnych tego gatunku. Spartina bardzo dobrze radzi sobie zarówno na stanowiskach  wilgotnych, jak i suchych, tj. preriach (stąd jej nazwa zwyczajowa).

Tak szeroką amplitudę siedliskową trawa ta zawdzięcza swoim cechom botanicznym, gdyż jako roślina cyklu C4  może nawet 4-krotnie wydajniej przeprowadzać proces fotosyntezy w porównaniu do większości roślin  charakteryzujących się cyklem C3. Dzięki temu spartina charakteryzuje się zwiększonym pochłanianiem CO2,  wytrzymałością na suszę oraz zasolenie podłoża.

Walory wizualne i cele opałowe Spartina preriowa jest trawą wieloletnią, luźno kępkową, osiągającą wysokość od 1,5  do 2,5 m, gęsto pokrytą długimi na 80–90 cm i szerokości 1,5 cm liśćmi. Kwiatostanem jest kłos palczasto-groniasty, osiągający długość 20–30 cm, kwitnący w okresie od lipca do sierpnia. Dzięki silnie rozrastającym się i ostro  zakończonym korzeniom, które pozwalają przerastać glebę wzdłuż (sięgając do 1,5 metra w głąb) i wszerz (średnica 0,5-1,0 m), spartina potrafi przetrwać długotrwałe susze, które bardzo często zdarzają się zwłaszcza w jej ojczyźnie, czyli na prerii.

W USA gatunek ten polecany jest do  zadarniania terenów zdegradowanych, do fitoremedjacji, jako roślina przeciwerozyjna oraz do wykorzystania w ekoenergetyce. Również w Europie pod koniec ubiegłego wieku zaczęto  interesować się tą rośliną, nie tylko ze względów estetyczno-wizualnych (bardzo dekoracyjne liście i kłosy), ale również pod kątem wykorzystania na cele opałowe.

Tekst: Redakcja
Zdjęcie: pixabay.com

To tylko fragment artykułu!

Chcesz wiedzieć więcej? Zamów prenumeratę Magazynu Biomasa!

Wypełnij formularz poniżej – my zajmiemy się resztą.

 

 

Newsletter

Newsletter

Bądź na bieżąco z branżą OZE