Polska jest największym wytwórcą popiołów, czyli ubocznych produktów spalania w Unii Europejskiej, a wciąż nie wprowadziła do prawodawstwa Europejskiego Katalogu Odpadów
Poważnym problemem prawnym jest rozbieżność pomiędzy europejskim katalogiem odpadów zapisanym w załączniku do dyrektywy odpadowej a katalogiem odpadów z polskiej ustawy.
Europejski Katalog Odpadów nie został jeszcze transponowany do polskiego prawodawstwa.
Zgodnie z Orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej powinniśmy stosować się do ustawodawstwa unijnego. Jednak podejście polskiej administracji do UPS-ów bywa różne, w zależności od województwa – stwierdził Dawid Krakowiak, associate w warszawskim biurze kancelarii Dentons.
Ekspert przypomniał uczestnikom III edycji seminarium „Zagospodarowanie ubocznych produktów spalania”, że odpadem jest każda substancja lub przedmiot, której posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub jest zobowiązany do pozbycia się. Nie jest ważne czy przekazywanie jest za darmo, czy jako wytwarzający płacimy za przekazanie, czy pobieramy opłatę.
Miliony ton popiołów
W Polsce co roku powstaje ok. 15 mln ton popiołów i żużli energetycznych oraz około 2,5 mln ton gipsów z odsiarczania spalin. Pozostałe uboczne produkty spalania to odpady z wapniowych metod odsiarczania gazów odlotowych. innego rodzaju UPS-ami są produkty z wapniowych metody odsiarczania gazów odlotowych. Do nich zaliczamy piaski ze złóż fluidalnych oraz mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych. Łącznie ilość UPS wytwarzanych obecnie wynosi ok. 23 mln ton rocznie.
Popioły w drogi
UPS-y wykorzystywane są przede wszystkim przy produkcji cementu, przy rekultywacji gruntów, do stabilizacji gruntów i podbudowy dróg. Ale istnieje wiele innych sposobów zagospodarowania. Można wymienić np. wypełnianie wyrobisk górniczych, nawożenie gruntów rolnych czy odśnieżanie dróg. Choć metod jest sporo, wciąż podaż jest dużo większa niż popyt. UPS-y zalegają na hałdach, zagospodarowanie sięga ok. 57%.
Przekazuj, ale sprawdzaj
Dawid Krakowiak podkreślił, że przekazujący odpady powinien sprawdzić, czy odbierający posiada stosowne pozwolenia. Nawet jeśli umowy zawierają zapisy przekazujące odpowiedzialność za odpad, to jednak jeśli odbierający nie ma pozwolenia, umowa nie jest wiążąca. Na wytwarzającym odpady ciąży obowiązek weryfikacji spełnienia warunków – że produkt podlegający procesowi odzysku stracił status odpadu.
By ustalić, czy pozostałości z procesu spalania są odpadem czy ubocznym produktem, należy brać pod uwagę:
- Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
- Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy,
- decyzję Komisji z dnia 3 maja 2000 r. zastępująca decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów,
- decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych.
W Polsce UPS-y regulowane są przez: Ustawę z 14 grudnia 2012 roku o odpadach oraz Rozporządzenie Ministra Środowiska z 9 grudnia 2014 roku w sprawie katalogu odpadów.
Niniejszy artykuł został zredagowany przez Zespół CBE Polska w oparciu o dyskusje i prezentacje wygłoszone/wyświetlone podczas III edycji Seminarium „Zagospodarowanie ubocznych produktów spalania„, które odbyło się 6 czerwca 2016 roku w Warszawie.
fot. CBE Polska
Newsletter
Bądź na bieżąco z branżą OZE
